τυβάτωρ

-ωρος, ὁ, Μ

σαλπιγκτής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. tuba «σάλπιγγα» + κατάλ. -τωρ, απόδοση τού λατ. -tōr (βλ. και λ. -τήρας)].